خبرگزاری آریا - اندیشمندان و شخصیت های دینی عرب در گفت وگو با شبکه العالم گزینه مقاومت را از منظر مفاهیم فطری و دینی و ضرورت واقعیت امروز تفسیر و تبیین کردند.
به گزارش شبکه خبری العالم، مقاومت خودداری از تن دادن و تسلیم شدن در برابر تغییرات و قدرت تحمیلی خارجی به شمار می رود. این امر بیانگر اراده برای مقابله با بی‌عدالتی و استقرار عدالت و اعتدال و جلوگیری از ظلم و دفاع از حق در برابر باطل است.
مقاومت در برابر اشغالگری و دفاع از سرزمین و ناموس و حقی است که در تمام قوانین دینی تضمین شده است. روح مقاومت در اسلام از حقیقتی سرچشمه می‌گیرد که همه مسلمانان به آن اعتقاد دارند. این روح همچنین از اعتقاد به عدالت مسائل اسلامی ناشی می‌شود.
مقاومت یک ضرورت دینی در این عصر است و همه هنجارها و قوانین بین المللی مشروعیت مقاومت در برابر اشغالگری را به رسمیت شناخته اند. شکل و شیوه های مقاومت نیز متنوع بوده و از مقاومت کلامی تا بدست گرفتن سلاح را شامل می شود.
مقاومت ریشه در فطرت انسانی دارد و ضرورت واقعی امروز به شمار می رود. ایستادگی در کنار مقاومت، شرف و افتخار است. اسلام بر پایه مقاومت در برابر هرگونه شرارت و تجاوزگری بنا شده است زیرا مقاومت، کرامت و حق حیات مسلمان را بازمی‌گرداند.
محمد ماهر نویسنده و اندیشمند مصری در این باره به شبکه العالم گفت: مقاومت یک قانون طبیعی است. در قوانین حرکت در فیزیک، هر عملی عکس العملی متناسب به همراه دارد.
وی افزود: مقاومت نمایانگر جوهره تعادل و توازن است و هستی بدون آن نمی‌تواند پایدار باشد. «پس هر کس به شما تعدی کرد، شما نیز حق دارید با او مقابله به مثل کنید.» زیاده روی نکنید، بلکه متناسب با عمل (انجام شده) مقاومت کنید و واکنشی متناسب با عمل داشته باشید.
وی توضیح داد: وقتی از مقاومت صحبت می‌کنیم، منظورمان صحبت در مورد طبیعت و منشأ هستی است. منظور فقط در کاربردهای انسانی نیست بلکه در کاربردهای مادی نیز هست.
این اندیشمند مصری افزود: وقتی در مورد مقاومت در قبال واقعیت خود و وضعیت امت اسلامی صحبت می‌کنیم، متوجه می‌شویم که امت اسلامی مراحلی از قدرت و ضعف را پشت سر گذاشته و همچنین مورد تجاوزگری قرار گرفته است. این وضعیت مقاومت را به یک ضرورت مطلق برای بقای امت اسلامی تبدیل کرده است.
در مورد مشروعیت دینی مقاومت نیز شیخ منصور مندور از علمای ارشد وزارت اوقاف و عضو اتحادیه مصر در گفت وگو با شبکه العالم، تفاوت بین دو اصطلاح مقاومت و جهاد را توضیح داد و گفت: برخلاف جهاد که یک اصطلاح خاص و یک وظیفه اسلامی و یک اصطلاح اسلامی است، مقاومت یک اصطلاح عمومی است.
وی افزود: مقاومت توسط هر کسی که از دین، میهن، ناموس، خانواده و اموال خود دفاع می‌کند، صرف نظر از ماهیت آنها، انجام می‌شود. مقاومت امری مشروع است.
این عالم برجسته مصری گفت: اگر مقاومت با عنوان اسلامی توصیف شود، جهاد است و اگر با عنوان غیراسلامی توصیف شود، مقتضای خودش را دارد. هر مظلومی و هر شخصی که مورد تعدی و حمله قرار گرفته باشد، حق مقاومت دارد.
شیخ مندور تأکید کرد: تعدی و تجاوز در اسلام ممنوع و غیرمجاز است، در حالی که مقاومت یک سنت هستی و امری واجب برای جلوگیری از تجاوزگری و جلوگیری از دستیابی متجاوز به خواسته‌هایش است.
این عالم دینی مصری افزود: نگاهی ساده به استعمارگری غاصبانه در سراسر جهان نشان می‌دهد که پروژه آن تنها با نابودی جمعیت بومی به موفقیت می‌رسد و در صورت مقاومت مردم محلی، این استعمارگری شکست می‌خورد. برای مثال، بومیان آمریکا تعدادشان کم نبود بلکه میلیون‌ها نفر بودند و از تمدن‌های مرفه و پیشرفته‌ای برخوردار بودند اما پس از مهاجرت اروپایی‌ها از طریق اقیانوس، آنها با توسل به کثیف‌ترین روش‌ها (آلودگی بیولوژیکی) برای نابودی بومیان آمریکا و مردم بومی تلاش کردند. آنها پتوهای آلوده به میکروب و ویروس به آنها دادند تا بمیرند. به این ترتیب، آنها در استعمار کردن آمریکای شمالی و جنوبی موفق شدند.
وی به ناکامی استعمارگران فرانسوی در الجزایر در سایه مقاومت مردم این کشور اشاره کرد و گفت: از آنجا که مقاومت، یک مقاومت جهادی و قوی و اسلامی بود، استعمارگران نتوانستند جمعیت بومی را از بین ببرند.
این عالم مصری گفت: استعماری فرانسوی، پلیدترین شکل استعمار محسوب می‌شد که مبتنی بر فرانسوی‌سازی و حذف هویت فرهنگی و ملی جمعیت بومی به عنوان مقدمه‌ای برای نابودی آنها بود. با این حال، مقاومت در الجزایر پیروز شد.
وی در مورد فلسفه مقاومت در تمدن اسلامی و تاریخ آن گفت که مقاومت با احیای روحیه اسلامی در میان مردم همراه شد و اسلام ارزش‌های مقاومت را به شیوه‌ای صحیح در جهان عرب کاشت.