جنايات کماندوهاي انگليس در افغانستان و عراق

خبرگزاری آریا - رسانه های انگلیسی فیلم مستندی از جنایت های نیروهای ویژه و کماندوی ارتش انگلیس در جریان اشغال افغانستان و عراق را برای اولین بار منتشر کردند.

به گزارش شبکه خبری العالم ، این فیلم مستند براساس تحقیقات برنامه "پاناروما" شبکه "بی بی سی1" تهیه و دوشنبه شب از این شبکه پخش شد.
این برنامه از شهادت‌های نظامیان سابق ارتش کمک گرفته است که پس از مدت‌ها سکوت خود را شکستند و رفتار اعضای تیم های رزمی خود و دیگر نظامیان انگلیسی و نحوه ثبت جنایاتشان در نوارهای ویدیویی را فاش کردند.
این شاهدان جنایات نیروهای ویژه انگلیسی با نام اختصاری "اس إی اس" علیه ساکنان بی دفاع را به هنگام خواب و اعدام بازداشت‌شدگان از جمله کودکان در بازداشت را تشرح کردند.
یک نظامی سابق که با نیروهای "اس إی اس" کار می کرد، گفت: "آنها پسرک جوانی را بستند و به او شلیک کردند. مشخص بود که یک پسرک بیشتر نبود و به سنی نرسیده بود که اساسا بتواند بجنگد."
وی افزود: کشتن بازداشت‌شدگان "روال شده بود" و آنها "هر کسی را که تفتیش بدنی می‌کردند، او را می‌بستند و سپس به او شلیک می‌کردند". آنها سپس "اسلحه را روی بدن او می‌گذاشتند" تا نشان دهند که او تهدیدی محسوب می‌شده است.
یک نظامی دیگر که در این واحد نیروهای ویژه انگلیس خدمت می‌کرد، گفت: برخی نظامیان "ذهنیتی یاغی" داشتند.
وی اقدامات این نظامیان در عملیات‌ها را "وحشیانه" توصیف کرد و گفت: "من نظامیان آرامی را دیدم که از نظر روانی دچار اختلال شدند. آنها یاغی بودند و احساس می‌کردند کسی به آنها کاری نخواهد داشت".
به گفته شاهدانی که به دلیل ماهیت پنهانی عملیات نیروهای ویژه نخواستند نامشان فاش شود، این نیروها مرتباً و عمداً قوانین جنگ را در طول عملیات در عراق و افغانستان نقض می کردند.
نیروهای ویژه انگلیس برای محافظت از نظامیان انگلیسی در برابر نیروهای طالبان و مواد منفجره به افغانستان اعزام شدند. این جنگ برای نظامیان انگلیسی مرگبار بود و 457 کشته و هزاران زخمی برجای گذاشت.
یکی از کهنه نظامیانی که در واحد نیروهای ویژه انگلیسی خدمت کرده بود، گفت: آنها با هدف کشتن هر هدفی را که یک یا دو بار در برابر چشمانشان ظاهر می‌شود، وارد عمل می‌شوند، بدون اینکه هیچ تلاشی برای بازداشت او انجام دهند.
وی اضافه کرد: فقط گاهی اوقات هویت هدف را بررسی و تأیید می‌کردیم و سپس به او شلیک می‌کردیم. اغلب اوقات، تیم رزمی هر کسی را که آنجا می‌یافت، می‌کشت."
یکی از شاهدان که در نیروهای ویژه کار می‌کرد، گفت: کشتن می‌تواند به یک "اعتیاد" تبدیل شود و برخی از اعضای این واحد "سرخوش از این احساس" بودند و "تعداد زیادی از نیروها به بیماری آدمکشی مبتلا بودند".
یک نظامی سابق دیگر که در واحد نیروهای ویژه انگلیس خدمت می‌کرد، گفت: پس از به دست گرفتن کنترل یک منطقه، تیم‌ها در مناطق مختلف جستجو می‌کردند و به هر کسی که می‌یافتند شلیک می‌کردند. آنها سپس اجساد را بررسی می‌کردند و به کسانی که کشته نشده بودند، تیر خلاص می زدند.
این نظامی در توصیف یک عملیات گفت: یک امدادگر در حال درمان یک فرد زخمی بود که یکی از افراد ما آمد و از فاصله نزدیک به این فرد شلیک کرد.
این نظامی گفت: این قتل غیرضروری بود. این قتل از روی ترحم نبود، بلکه جنایت بود.
یکی از مسئولان واحد نیروهای ویژه انگلیس نیز توضیح داد که چگونه از عملیاتی در عراق که در آن شخصی اعدام شده بود، مطلع شد.
وی گفت: خیلی واضح بود. به این نتیجه رسیدم که تهدیدی وجود نداشت و فرد مسلح نبود. این شرم‌آور بود و هیچ گونه رفتار حرفه‌ای در این مورد صورت نگرفت.
در یک مورد از این جنایت ها که به طور گسترده در میان نیروهای ویژه انگلیس رواج پیداکرده بود و بر سر زبانها افتاد، یک نظامی انگلیسی یک مرد زخمی افغان را سر برید. این نظامی از فرمانده‌اش خواست تا به این مرد زخمی شلیک نکند بلکه او را با چاقو به قتل برساند.
این رفتار صرفا یک رفتار فردی نبود یا اینکه فقط یک گروه کوچک از نظامیان از آن اطلاع نداشتند بلکه همه حتی ساختار فرماندهی نیروهای ویژه از آن با خبر بودند.
یک نظامی سابق واحد نیروهای ویژه در این باره گفت: من از مسئولیت شخصی فرار نمی‌کنم، اما همه می‌دانستند. [در آن زمان] موافقت ضمنی درباره آنچه اتفاق می‌افتاد، وجود داشت".